موزه آکادمی هنر چین ؛ هم آوایی با خطوط طبیعی بستر

در راستای ارتقای آموزش هنر در کشور چین، فرهنگستان هنرهای زیبا در پکن و آکادمی هنر چین در ژیانگ شان طرح برگزیده شان برای احداث یک دانشگاه جدید در حومه پر از تپه ی شهر هانگزو را معرفی نموده اند که تا بهار 2014 راه اندازی می گردند.

طرح موزه ی آکادمی هنرِ چین از شرکت کِنگو کوما و همکاران، هماهنگ با توپوگرافی باشکوه و مقاومت در برابر اصلاح شیب دامنه ی موجود، با زیربنای 936،4 متر مربع ارائه گشته است. پیکره بندی موزه که با شکل لوزی مانندش در میان خطوط توپوگرافی تشکیل شده است، یک فضای نمایشگاهی سیال همراه با سطوحی خطی و دگرگون گشته در کنار گالری های نیمه باز خارجی ایجاد کرده است.

همچنین، کِنگو کوما در حال بررسی امکان استفاده ی مجدد از بقایای سفال های خاک رس از منطقه خانه های قدیمی این شهر می باشد ؛ در این صورت، بدنه ی موزه همچون تبدلی از خاک باغ های چای به معماری خواهد بود.

طراحی داخلی

طراحی داخلی گالری ها

پرسپکتیو خارجی

تراشه های کانسپچوال ـ مونومنتالیتی در معماری لویی کان به روایت ویلیام جی آر کرتیس

لویی کان را می توان یکی از چند معمار مهم قرن بیستم دانست که تلاش معمارانه شان را بر پرسش تعریف مونومنتایتی در زبانی مدرن و در عین حال معتبر مقرر داشتند. طراح های او برای فضاهای مقدس مذاهب مختلف ترکیبی از هم نشانی و استعلا. نور در این میان یکی از عناصر مقوم این نظم پنهان است. لویی کان از معبر تمرکز بر هندسه نمادین سرچشمه های معماری و نهاد [در فهمی بی نهایت شخصی] را مجسم می سازد. بناهایی همچون مجلس ملی (1976) در بنگلادش یا همان پاکستان شرقی تضادهای بازنمایی در دولتی پسااستعماری را به تفسیر می نشیند و در هم بندی سنت های شرقی و غربی به موفقیتی عظیم نائل می اید.

رنگ سفید در معماری