تراشه های کانسپچوال ـ مونومنتالیتی در معماری لویی کان به روایت ویلیام جی آر کرتیس

لویی کان را می توان یکی از چند معمار مهم قرن بیستم دانست که تلاش معمارانه شان را بر پرسش تعریف مونومنتایتی در زبانی مدرن و در عین حال معتبر مقرر داشتند. طراح های او برای فضاهای مقدس مذاهب مختلف ترکیبی از هم نشانی و استعلا. نور در این میان یکی از عناصر مقوم این نظم پنهان است. لویی کان از معبر تمرکز بر هندسه نمادین سرچشمه های معماری و نهاد [در فهمی بی نهایت شخصی] را مجسم می سازد. بناهایی همچون مجلس ملی (1976) در بنگلادش یا همان پاکستان شرقی تضادهای بازنمایی در دولتی پسااستعماری را به تفسیر می نشیند و در هم بندی سنت های شرقی و غربی به موفقیتی عظیم نائل می اید.